POV Aria
Aku tengah tidur lena atas katil aku, tiba-tiba aku dengar telefon bimbit aku berdering. Buat aku bergerak sikit dalam tidur, terus angkat telefon. Dia ni kawan baik aku, dan terus-terang, aku tak tahu langsung nama keluarga dia. Mungkin pelik, tapi kami ada satu peraturan dalam persahabatan kami, tak nak cerita pasal latar belakang keluarga masing-masing. Tapi dia cakap dengan mak ayah aku, aku pula cakap dengan mak ayah dia. Tapi takde siapa pun cerita pasal keluarga.
"Keputusan kita dah keluar malam tadi," itu yang aku dengar dari dia. Sebenarnya, aku terkejut. Bukan sebab takut dapat markah rendah, tapi aku memang ada tabiat nak tengok keputusan aku dengan abang-abang aku.
Tapi sekarang, Bhai Parv takde kat bandar. Dia pergi mesyuarat kat Delhi dengan Ayah, balik pun seminggu lagi. Aku tak boleh tunggu, sebab keputusan aku akan hilang dari internet dalam dua hari. Nak buat apa ni?
"Aru, kau ada kat sana tak?" Aku tengah sibuk fikir, tiba-tiba suara Eshana menyedarkan aku.
"Eshana," aku cakap kat dia, masih tak tahu macam mana nak tengok keputusan.
"Kau dah tengok ke?" Dia tanya.
"Tak. Kau tahu kan Bhai kat Delhi. Aku tak nak tengok kalau takde dia. Buatlah satu benda, tengok keputusan aku, jangan bagitahu aku. Simpan je. Aku tengok bila Bhai balik," aku cakap kat dia. Sejujurnya, itu je pilihan yang ada.
"Tak nak! Aku pun takkan tengok keputusan aku sampai kau tengok keputusan kau," datang dah Eshana yang degil ni. Aku hairan, dari mana dia dapat genetik tu. Dia memang degil.
"Eshu, tak payah macam tu. Kau kena tengok keputusan kau, ambil salinan keputusan aku. Aku tak nak dengar apa-apa dah," aku cakap kat dia. Kalau dia degil, aku lagi degil.
"Tak…" Aku tak sempat nak dengar dia cakap apa lagi, sebab pintu bilik aku terbuka. Nampak abang-abang aku berdiri kat situ, senyum.
"Bhai dan Atharv!" Aku menjerit sekuat hati, buat diorang senyum kat aku. Diorang buka tangan, nak peluk aku. Aku campak telefon atas katil, terus lari peluk diorang kuat-kuat. Diorang pun peluk aku, macam aku kat zon perang.
Aku senyum puas hati tengok cinta diorang kat aku. Lepas tu aku lepas peluk. Aku pandang Bhai, dia tengok aku dengan penuh kasih sayang. Dia pegang muka aku.
"Jadi, dah bersedia nak tengok keputusan?" Bhai cakap. Aku angguk.
Masa tu aku dengar bunyi dari telefon aku, teringat Eshana ada online. Aku pergi kat katil, ambil telefon.
"Eshu, Bhai dah ada… jadi, tengok keputusan kau, lepas tu call aku balik. Aku pun nak tengok jugak," aku cakap tergesa-gesa, terus matikan panggilan, campak telefon aku atas katil. Telefon tu terbang kuat sangat, nak terjatuh, nak pecah. Tapi Atharv sambut, bagi aku amaran dengan mata dia. Aku senyum kat dia, buat dia tenang, sebab Bhai dan Atharv selalu komplen aku ni macam budak kecik, kena hati-hati.
Memang aku ni macam budak kecik depan diorang, sebab aku tahu, apa jadi pun, diorang takkan biarkan sesiapa pun sakiti aku.
Aku ambil laptop aku, duduk atas katil antara dua pengawal peribadi aku. Aku buka laman web, kena masukkan nombor kad pengenalan. Lepas proses tu selesai, muka surat mula loading. Masa muka surat loading, aku pegang tangan abang-abang aku. Aku pejam mata rapat-rapat. Lepas beberapa lama, aku rasa macam ada orang cium dahi aku, aku tahu sentuhan tu, Bhai. Nampak sangat dia sayang aku, sebab dia cakap semua cinta kita kat sesiapa pun ada kat dahi, aku pun percaya jugak.
Ramai orang cakap, cium dahi tu ciuman cinta.
Aku buka mata, nampak kedua abang aku senyum puas hati. Itu tanda keputusan aku bagus, bukan diorang tak suka kalau aku dapat markah rendah. Kalau aku cakap 2+3=6 pun, diorang akan buat seluruh dunia percaya, nak bagi aku gembira.
"Bhai, macam mana?" Aku tanya dia.
"Macam biasa, princess aku," kata Rishi dan Bhai serentak, buat senyuman aku makin lebar. Aku cium kedua-dua pipi diorang, diorang cium pipi aku dari dua belah, serentak. Aku tengok keputusan aku, terkejut. Aku dapat nombor satu negeri. Aku macam kaku kat tempat aku, sebab aku tak sangka langsung.
Mulut aku ternganga, bentuk O, aku pandang abang-abang aku, diorang senyum kat aku. Aku cubit diri sendiri, nak percaya, tengok reaksi aku, kedua-duanya ketawa terbahak-bahak. Lepas tu aku terima panggilan dari Eshana.
"Eshu, macam mana keputusan kau?" Aku tanya dia, aku tahu dia mesti buat yang terbaik.
"Aku nombor dua, Aru. Aku rasa kau nombor satu, kan?" Dia memang kenal aku. Dia boleh agak apa-apa pasal aku dengan mudah.
"Ya, Eshu. Tahniah. Jumpa petang nanti, bye," aku cakap macam tu, dia pun ucap tahniah, terus matikan panggilan. Aku turun bawah dengan abang-abang aku, nak cakap kat Ibu dan Ayah pasal keputusan aku.