Nakaupo si Rianna sa kama. Naghihintay na bumagsak ang malaking kamay ng orasan sa alas dose. Plano niyang tumakas sa hatinggabi. Gusto niyang takasan ang kanyang tiyuhin na isang Drug Lord.
Nakakulong sila sa isang lugar na hindi basta-basta matatagpuan. Ayaw niyang iwan ang kanyang Ina at kapatid na babae pero kailangan niyang gawin ito para sa kanila. Kailangan niyang iligtas sila mula sa kamay ni Don Ysmael. Iisipin niya na lang mamaya kung paano siya huhulihin, ang mahalaga ay mailigtas muna niya ang kanyang Ina at kapatid.
Namatay ang Ama niya noong labing-walo pa lang siya. Nagpakasal ulit ang kanyang Ina kay Don Ysmael, at hindi alam ng kanyang Ina ang tunay nitong pagkatao. Nang malaman ng kanyang Ina ang pagkatao ni Don Ysmael, nakulong sila dahil iniisip ni Don Ysmael na baka magsumbong sila sa mga awtoridad.
Kaya wala siyang ginawa nang ikulong sila ng kanyang stepfather sa isang katamtamang laki na bahay na malayo sa sibilisasyon. Hindi niya alam kung saan siya pupunta kapag tumakas siya. Kung makakatakas ba siya o kung mahuhuli siya ng mga gwardya.
Itinali niya ang pinagdugtong-dugtong na tela sa kama na gagamitin niya upang bumaba sa bintana. Sa gilid ng bintana, hindi siya makikita ng mga gwardya ng mansyon dahil natatago ito.
Malapit na ang hatinggabi. Pumunta siya sa kwarto ng kanyang Ina at bunsong kapatid na si Ylona. Binuksan niya ang pinto dahil hindi naka-lock. Pumasok siya sa loob.
Tiningnan niya sila dahil ito na ang huling pagkakataon na makikita niya ang kanilang mga mukha. Dahil hindi niya alam kung kailan niya sila muling makikita. Labag sa kanyang kalooban na gawin ito para iwanan sila pero ito lang ang solusyon na alam niya para iligtas sila. Hindi niya mapigilan ang pagtulo ng kanyang luha. Tumulo ito sa kanyang pisngi, at agad niya itong pinunasan gamit ang likod ng kanyang palad.
Umalis siya sa kanilang kwarto at dahan-dahang sinara muli ang pinto. Pumunta siya sa kanyang kwarto at eksaktong hatinggabi na. Sana gumana ang kanyang mga plano ngayon, dahil ito lang ang paraan na maililigtas niya ang kanyang Ina at kapatid. Walang mangyayari kung ikukulong niya ang sarili niya rito sa bahay na ito.
Kinuha niya ang gusot na tela at binuksan ito sa bintana. Hindi niya mapigilang lunukin ang laway. Paano kung mahuli siya? Ano ang gagawin ni Don Ysmael sa kanya? Whatever happens, ang mahalaga ay sinubukan niyang tumakas. Baka naman hindi siya mapansin dahil kadalasan sa mga oras na ito ay natutulog ang mga gwardya.
Lumakad siya patungo sa bintana at dahan-dahang dumulas pababa gamit ang tela na kanyang binuksan. Nang tumapak ang kanyang mga paa sa lupa hindi niya mapigilang mapabuntong-hininga. Kinakabahan siya sa mga sandaling iyon.
Naglakad siya sa gubat. Ang bahay ay napapalibutan ng matataas na puno. Ibig sabihin, ang bahay ay nasa gitna ng kagubatan.
Nang mapansin niya na walang sumusunod sa kanya, agad siyang tumakbo. Tumatakbo siya sa kagubatan at hindi niya alam kung ano ang katapusan nito. Hinihiling niya na sa huli, makakita siya ng daan o isang taong makakatulong sa kanya sa kanyang sitwasyon.
Takbo siya nang takbo. Kahit na nagkakaroon siya ng mga sugat mula sa mga halaman na kanyang nasasagi. Wala lang sa kanya dahil ang mahalaga ay nakatakas siya. Hindi niya alam kung gaano katagal siyang tumakbo. Hanggang sa nagpasya siyang magpahinga. Nauuhaw siya dahil sa matagal na pagtakbo. Umupo siya sa isang matangkad na puno at sumandal ang kanyang katawan doon.
Pagkatapos ng ilang sandali ng pahinga, nagpasya si Rianna na bumangon at magpatuloy sa pagtakbo. Takbo lang siya nang takbo. Masakit ang mga sugat na dulot ng halaman na kanyang nahawakan. Pero wala siyang pakialam. Hanggang sa nakakita siya ng daanan sa gubat. Pero nanghihina ang kanyang katawan.
Nang marating ni Rianna ang kalsada. Bigla siyang nakaramdam ng pagod, uhaw, at hilo. Nakita niya ang liwanag ng isang sasakyan na papalapit sa kinaroroonan niya. Iwinagayway niya ang kanyang mga kamay upang malaman ng kung sino mang nagmamaneho ng sasakyan ang kanyang presensya. Nang biglang huminto ang sasakyan sa kanyang harapan.
\ Lumabas ang pasahero at sa kanyang harapan ay isang lalaki na mga anim na talampakan ang taas. Maganda ang pangangatawan. At may mga singkit na mata. Nagising ang kanyang tingin sa lalaki nang magsalita ito.
"Miss anong nangyari sa'yo?" tanong ng lalaki kay Rianna.
Tinitigan niya si Rianna mula ulo hanggang paa. Nasuklam si Rianna sa kanyang ginawa kaya iniwas niya ang kanyang mga mata sa kanya.
"Tara na, gagamutin ka ng aking kapwa ahente." inimbita siya ng lalaki.
Nag-aalangan pa siya kung sasakay ba siya o hindi. Sa mga araw na ito, hindi natin alam kung mapagkakatiwalaan ang isang tao. Dahil kahit matagal mo na siyang kilala, magtataksil siya sa'yo. Siguro naramdaman niya na nag-aalangan siya.
Kumuha ang lalaki ng isang bagay mula sa kanyang bulsa ng pantalon. Pitaka, kumuha siya ng isang bagay doon at ibinigay ito sa kanya. Isang ID. Kinuha niya ito at mula sa liwanag na nagmumula sa buwan, binasa ni Rianna ang pangalan ng lalaki.
"Leonardo Estralta Jr." binigkas ni Rianna ang pangalan ng lalaki. May nakasulat na Ahente sa ilalim ng kanyang pangalan.
"Oo, pasensya na, sinundan ng pangalan ng aking ama ang aking pangalan." paliwanag ni Leonardo.
"Walang mali sa iyong pangalan." sabi ni Rianna.
"Sumakay ka na." sabi ni Leo at sumakay sa harap ng sasakyan.
Agad siyang sumakay sa likod ng kanyang sasakyan. Para siyang driver ni Rianna. Agad niyang pinaandar ang sasakyan. Ahente siya kaya mapagkakatiwalaan siya. Matutulungan niya si Rianna. Tutulungan niya siyang iligtas ang kanyang Ina at kapatid.
Pero paano kung hindi siya Ahente? Paano kung nagpapanggap lang siya? Wala siyang pagpipilian. Kung may masamang gagawin siyang Leo kay Rianna. Wala siyang magagawa. Siguro iyon na lang siya. Kumuha si Leo ng isang bagay mula sa kanyang bag. Inabot niya sa kanya ang alcohol at bulak.
"Lagyan mo ng alcohol ang iyong mga sugat upang kahit papaano ay huminto ang pagdurugo," sabi ni Leo.
Napansin ni Rianna ang kanyang mga sugat na bahagyang dumudugo. Kinuha niya ang alok na alcohol at bulak ni Leo. Nilagyan niya ng alcohol ang bulak at pagkatapos ay ipinahid niya ito sa kanyang mga sugat. Nakaungol si Rianna nang maramdaman niya ang sakit. Humarap sa kanya ang lalaki.
"Okay ka lang?" tanong niya kay Rianna.
"Oo, okay lang ako. Sumasakit lang ang sugat ko dahil nalagyan ng alcohol. May tubig ka ba diyan? Nauuhaw ako." sabi ni Rianna.
Nauuhaw na nauuhaw na siya dahil sa matagal na pagtakbo. Kumuha si Leo ng isang bagay mula sa kanyang bag, isang tumbler na may tubig. Boy Scout? Laging handa? Inabot niya ito kay Rianna. Kinuha niya iyon.
"Salamat." sagot niya. Siguro, mapagkakatiwalaan siya ni Rianna sa kanyang ginawa. Paano kung ginagawa lang niya iyon para makuha ang kanyang tiwala? Hays. Iisipin na lang niya iyon kapag nakarating na sila sa kanilang pupuntahan.
"Mukhang galing ka sa matagal na pagtakbo sa gubat. Bakit ka nandoon?" tanong niya kay Rianna.
"Saan tayo pupunta?" Hindi niya sinagot ang tanong niya. Kailangan muna niyang malaman kung saan sila pupunta.
"Sa aking mga kasama. Mayroon tayong pagpupulong. Urgent meeting." sagot niya sa kanya. Buti na lang sinagot niya ang tanong niya kanina.
"Tumakas ako sa aking stepfather. Ikunlong niya ako kasama ang aking Ina at kapatid sa isang bahay sa gitna ng gubat." sagot niya.
Gunomitan niya muli ang kanyang Ina at kapatid. Paano kaya sila magre-react kapag nalaman nilang wala na siya sa bahay? Mas pinili niyang huwag sabihin ang aking desisyon dahil ayaw niyang isali sila.
"Handa akong tulungan ka. Sa tingin ko nagsasabi ka ng totoo." nag-alok si Leo.
Wala siyang oras para magpaloko. Gusto niyang sabihin kay Leo. Subalit, nagpasya siyang manahimik. Sa katunayan, may utang na loob siya sa kanya. Hindi ito ang tamang oras para magalit si Rianna dahil kailangan niya ito para iligtas ang kanyang Ina at kapatid.
"Malapit na tayo sa Head Quarters." sabi niya.
Nakita ni Rianna sa malayo ang isang kongkretong bahay. Isa lamang itong simpleng bahay na hindi mo iisipin na Head Quarters. Pumasok sila sa gate. May mga sasakyan na doon, malamang mga sasakyan ng kanyang mga kasama. Nang pumasok ang kanyang sasakyan sa loob ng compound, ipinarada niya ito hindi kalayuan. Agad siyang bumaba sa sasakyan. Lumapit sa kanila ang isang lalaki na may puting kutis at magandang pangangatawan. Tiningnan ng lalaki si Rianna.
"Ahente Leonardo Estralta Jr. Baka naman pwede mo akong ipakilala sa babaeng kasama mo?" sabi ng lalaki kay Leo habang bumababa siya sa sasakyan. Hindi sinagot ni Leo ang tanong ng lalaki pero lumapit sa kanya si Leonardo at hinawakan ang kanyang kamay.
"Nasaan si Alexandra, Harold? Sugatan ang kasama ko at kailangan siyang gamutin." tanong niya sa lalaking nagngangalang Harold.
Pagkatapos, tiningnan siya ni Harold. Hindi niya siguro napansin kanina na may mga sugat siya dahil madilim ang lugar kung saan ipinarada ni Leonardo ang sasakyan. Naglakad sila papasok sa loob ng Head Quarters habang sumusunod si Harold.
"Anong nangyari sa kanya?" tanong ni Harold.
"Sasabihin ko mamaya Harold." sagot ni Leonardo.
Pagkapasok nila sa loob. Nakasalubong niya ang isang lalaki at isang babae na nakaupo sa isang mahabang sofa. Huminto sila sa harap nila.
"Alexandra, pwede mo ba siyang gamutin saglit?" tanong ni Leonardo sa babaeng may kulot na buhok. Tumayo ang babae at tiningnan siya.
"Anong nangyari sa kanya, Leo?" tanong ni Alexandra.
"Sasabihin ko ang lahat ng nangyari sa kanya mamaya. Sa ngayon, kailangan siyang gamutin." sagot ni Leonardo sa kanya. Tumango si Alexandra.
"Tara na Miss." Inakay siya ni Alexandra sa isang pinto at binuksan ito.
Nasilayan ni Rianna ang dalawang kama na magkatabi at isang kabinet sa kanyang kanan. Ginabayan siya ni Alexandra sa kama at pumunta siya sa kabinet. Kumuha siya ng isang bagay doon.
